Ένα ζήτημα πιο επίκαιρο από ποτέ, το πρόβλημα του κορονοϊού, του οποίου η λύση αναζητείται ακόμη.
Πράγματι, η αδόκητη έξαρση του κορονοϊού τις τελευταίες μέρες σε ακατάληπτα γρήγορο χρονικό διάστημα, πυροδοτεί μία κατάσταση σύγχυσης, αναταραχής και φόβου σε παγκόσμια κλίμακα, εγείροντας το πρόβλημα της διάσπασης της κοινωνικής συνοχής και της εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας σε μια χαοτική κατάσταση με οδυνηρά επακόλουθα που θα στιγματίσει το μέλλον της ανθρωπότητας, μια πρωτοφανής για την τελευταία εικοσαετία ανθρώπινη τραγωδία.
Αυτή είναι η εικόνα του απορρέει από την γενικότερη αντίληψη της κοινωνίας πάνω στην επιδείνωση του κορονοϊού, ο οποίος αποτελεί το κυρίαρχο θέμα και σημείο αναφοράς, τουλάχιστον τον τελευταίο μήνα, προξενώντας έντονα τον τρόμο με την ραγδαία εξάπλωση του. Ωστόσο, με μια προσεκτικότερη εστίαση πάνω στο τροχοπέδη του κορονοϊού, αβίαστα εξακριβώνει κανείς ότι η επιφανειακή «όψη» της κατάστασης που παρουσιάζεται στα μάτια των πολιτών δεν είναι τόσο τραγική όσο θεωρείται στην συνείδηση μας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον κίνδυνο που απορρέει από τον κορονοϊό, αλλά να δράσουμε ως ενεργοί πολίτες που εμφορούνται από υψίστης αξίας ιδανικά και χαρίσματα, όπως η ψυχραιμία από μέρους μας για την αντιμετώπιση των ποικίλων κρίσεων, η καλλιεργημένη κρίση που μας επιτρέπει να προβαίνουμε σε ορθές εκτιμήσεις των περιστάσεων, και η υπευθυνότητα, το αίσθημα της κοινωνικής μας ευθύνης για την διασφάλιση ενός εποικοδομητικού και βιώσιμου μέλλοντος.
Η υπευθυνότητα, κυρίως, συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο για την απόκρουση αυτής της πρωτοφανής, για πολλούς συμπολίτες μας στα σημερινά δεδομένα, «μάστιγας» του κορονοϊού, που εκτός των άλλων και της δημόσιας υγείας, θέτει σε κίνδυνο και το παγκόσμιο δημοσιονομικό σύστημα σε έσχατο βαθμό, απειλώντας την ιδιαίτερα ανοδική οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων ετών, ύστερα από την κρίση του 2008 . Στην πραγματικότητα, πέρα από την τραγική υπόσταση του φαινομένου του κορονοϊού, υπάρχουν άτομα που επιδιώκουν την αισχροκέρδεια μέσα από ένα τόσο θλιβερό γεγονός, καταφεύγοντας σε αθέμιτες τακτικές και, επιστρατεύοντας κάθε μέσο για να πετύχουν τους ιδιοτελούς σκοπούς τους.
Είναι γεγονός, πλέον, ότι ο κορονοϊός κατάφερε και άλλαξε την καθημερινότητα μας σε ασύλληπτα υπερμεγέθη βαθμό, με πολλούς ειδικούς, πάνω στο θέμα, να τονίζουν ότι ο τρόμος γύρω από το πρόσωπο του κορονοϊού οφείλεται σε διάφορα αναληθή στοιχεία, που παρουσιάζονται ως αποδεικτικά τεκμήρια, βασισμένα σε ψευδείς, υποτιθέμενες, ανυπόστατες ή ακόμη και ανύπαρκτες έρευνες . Η ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν στην λύτρωση από τον κορονοϊό, τους οδηγεί σε λανθασμένες εκτιμήσεις , που φέρνουν με την σειρά τους ακόμη πιο λανθασμένες επιλογές, ετεροκατευθυνόμενες από κακόβουλα και άπληστα άτομα που φενακίζουν τους εύπιστους και προωθούν διάφορα «γιατροσόφια» ως επιστημονικές θεραπείες , εποφθαλμιώντας να πλουτίσουν μέσα από ένα κυκεώνα καταστάσεων αγωνίας και ίασης και, στοχεύοντας σε ευεπίφορα άτομα, άτομα που η ανάγκη να πιστέψουν είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη να δουν την αλήθεια.
Μόνο η σωστή ενημέρωση των πολιτών, όλων των πνευματικών και κοινωνικών κατηγοριών, δύναται να αποτελέσει «αντίβαρο» στη επιρροή της σκόπιμης προπαγάνδας γύρω από το πρόσωπο του κορονοϊού, αμφισβητώντας τις ανακοινώσεις της διεθνής ιατρικής κοινότητας για τον σχεδόν ακριβή αλλά και μακρό χρόνο εύρεσης του εμβολίου για τον κορονοϊό από σήμερα, στηριγμένη στον φόβο των πανικοβλημένων, όχι και τόσο ορθώς πληροφορημένων πάνω στο θέμα, συνανθρώπων μας. Επίσης, ο ενστερνισμός παράλογων απόψεων από επιτήδειους, που απώτερο στόχο έχουν την δικιά τους αυτοπροβολή και «αυτοαξίωση», χαλκευμένων απόψεων, βασισμένων σε ψευδή ή ακόμη και σε ελλειπή στοιχεία, σε συνδυασμό με την αδυναμία των επιστημόνων να κατανοήσουν πλήρως την δομή και τον λειτουργία του «covid19», του κορονοϊού, επιφέρει σύγχυση και αναταραχή υποσκάπτοντας ότι εδώ και σχεδόν και ένα μήνα χτίσανε οι πολίτες άρρηκτα ενωμένοι.
Τα νούμερα, εξάλλου, δεν είναι και τόσο τραγικά, ιδίως αν παραδειγματιστούμε από την Κίνα, την χώρα «επίκεντρο» του σεισμικού αυτού ιού, ο οποίος ταρακούνησε ολόκληρο τον παγκόσμιο χάρτη, όπου τώρα πια σημειώνει πολύ μικρό ποσοστό κρουσμάτων εξαιτίας αυτού και, ακόμη μικρότερο ποσοστό θανάτων. Η Κίνα, λοιπόν, μπορεί να αποτελέσει τον φωτεινό «φάρο» ελπίδας για την μάχη με τον ιό, μια μάχη που δεν πρόκειται να κερδίσουμε αν δράσουμε μεμονωμένα και όχι ως ένα παραγωγικό σύνολο, το οποίο θα είναι κατάλληλα εφοδιασμένο για να επουλώσει με μεγαλύτερη επιτυχία τις πληγές που θα προκληθούν. Είναι επιτακτική ανάγκη, για την, η διαμόρφωση μιας ενιαίας πολιτικής στάσης από τις χώρες-κράτη, που θα λαμβάνει υπόψη της τόσο την οικονομική ύφεση όσο και τις επιδράσεις στην υγεία των ανθρώπων, ώστε να κινηθούμε σε μια κοινή γραμμή άμυνας απέναντι στην πανδημία και, όχι απλώς επιδημία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας.
Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να υποτιμάμε τον κίνδυνο του, αλλά δρώντας συνετά και με μεθοδικότητα, να συνδράμουμε όλοι ενωμένοι, ο καθένας με το τρόπο του, στην καταπολέμηση αυτής της παγκόσμιας κρίσης για την αποφυγή της κλιμάκωσης αυτού του φαινομένου. Οφείλουμε να τηρούμε τους κανόνες για την ιατρική ασφάλεια όχι μόνο των ίδιων, αλλά και των υπόλοιπων μελών της κοινωνίας, των ευπαθών ομάδων που ζουν ανάμεσα μας, σηκώνοντας ένα βαρύ φορτίο καθημερινά, έχοντας υπομένει αρκετά και διεκδικώντας πια με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το δικαίωμα τους στην ζωή, αποτελεί ειρωνεία τέτοιοι άνθρωποι ήρωες, που ζουν ανάμεσα, να ριψοκινδυνέψουν από την ασυνειδησία και την ανευθυνότητα άλλων.
Απαιτείται ένα πνεύμα αυτοκυριαρχίας και αυτοσεβασμού, εκλογικεύοντας και τιθασεύοντας τα πάθη και τις αδυναμίες μας, και ιδιαιτέρως την έμφυτη ανάγκη μας για κοινωνικοποίηση, που εκδηλώνεται σε δημόσιους χώρους, παρακάμπτοντας τους κανόνες θέτουμε σε κίνδυνο πολλούς ευάλωτους συνανθρώπους μας λόγω την εγωιστικής μας τάσης για ικανοποίηση μιας ασήμαντης επιθυμία μας, που σε καμία των περιπτώσεων δεν υπερβαίνει σε σπουδαιότητα την ζωή κανενός.
Από τα περνάω συνεπάγεται η πρόταξη του κοινωνικού συμφέροντος έναντι του ατομικού, είναι μια αρχή, την οποία όλοι πρέπει να ενστερνιστούμε για την αποφυγή όξυνση του ήδη διογκωμένου προβλήματος.
Αφού, λοιπόν, δεν καταφέραμε να εμποδίσουμε την είσοδο κρουσμάτων κορονοϊού στην χώρα μας , πράγμα που ήταν αδύνατον να γίνει, είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας και υγείας να επιδιώξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την επιβράδυνση του «υπερμεταδοτικού» ιού, αν επιθυμούμε αληθινά να βγούμε συντομότερα από αυτό τον Γολγοθά. Η τήρηση των μέτρων που πάρθηκαν τελευταία, τα οποία μπορεί να ακούγονται εφιαλτικά, είναι όμως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποφύγουμε τα χειρότερα, και ο μόνος για να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας, ώστε ο αντίκτυπος από τον πανδημικό κορονοϊό, στην οικονομία και, κυρίως, στην υγεία, να περιοριστεί, οδηγώντας την ζωή στους φυσιολογικούς της ρυθμούς.
Όπως, προκύπτει, στόχος της διεθνής κοινότητας είναι να διατηρήσει τα κρούσματα στα τωρινά επίπεδα και, με την κατάλληλη και αποτελεσματικότερη δράση όλων των φορέων, να καταφέρει να μετριάσει το ποσοστό της αύξησης των κρουσμάτων, ώστε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να υπάρξει η πρώτη θετική εκτίμηση (ελάττωση των κρουσμάτων του ιού) , με κύριο στόχο την οικονομική ανάκαμψη της αγοράς και την επιστροφή των ανθρώπων στις καθημερινές τους δραστηριότητες και ασχολίες. Ένα στόχος αρκετά αισιόδοξος αλλά και εφικτός, αν όλοι μας συνειδητοποιήσουμε την βαρύτητα που έχει πάρει η ραγδαία εξάπλωση του ιού σε όλες τις ηπείρους, και ότι είναι ζωτικής σημασίας, κυρίως για την δημόσια υγεία, η καθολική για τον λαό εφαρμογή των «δρακόντειων μέτρων», για πολλούς, ασφάλειας.
Ο απόλυτος συγχρονισμός όλων των πολιτών, εξειδικευμένων και μη πάνω στο θέμα, με την τήρηση των
μέτρων είναι ο μόνος τρόπος για την αποφυγή μιας διηνεκής σύγκρουσης με τον κορονοϊό που ως απότοκο θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και οδυνηρές αναστρέψιμες συνέπειες για το μέλλον όλων μας.
Συνεπώς, πυλώνας για αντιμετώπιση του ιού κρίνεται η κατίσχυση οικουμενικού πνεύματος σε συνδυασμό με ένα πνεύμα πειθαρχίας και αυτοπεριορισμού, που είναι αναγκαίο να υποδείξουν οι πολίτες προπάντων, αν θέλουμε πραγματικά να ξεφύγουμε από αυτόν τον ολέθριο εφιάλτη, πριν επέλθει η πλήρης παρακμή και στασιμότητα, εκμηδενίζονται την τωρινή ανάπτυξη των κοινωνιών και οδηγώντας μας τουλάχιστον δεκαετίες πίσω. Οι ειδικοί, πάντως ανησυχούν περισσότερο για μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, εικάζοντας ότι εξαιτίας από μια τέτοια «υπερκρίση» θα θρηνήσουμε περισσότερα θύματα, παρά από τον ίδιο τον ίο .
Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να μείνουμε όλοι ενωμένοι απέναντι σε αυτόν τον «αόρατο» και ύπουλο εχθρό, ενεργώντας από κοινού και ευσυνείδητα, και όχι ατομικά και αλόγιστα, ώστε να είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στο διαρκώς νέες επιβαλλόμενες προκλήσεις του ιού. Ο πανικός και ο φόβος στις επιπτώσεις του ιού, σε συνδυασμό με την πλήρη αμφισβήτηση του ιατρικού συστήματος, κάθε άλλο παρά σύμμαχοι μας είναι αυτήν την συγκεκριμένη κρίσιμη στιγμή.
Θεμελιώδης παράγοντας της καταπολέμησης του ιού είναι η εμπιστοσύνη των πολιτών στους ήρωες του
ιατρικού μας συστημάτων, κοινών «θνητών», κοινών ανθρώπων, σαν τον καθένα μας, που με υπεράνθρωπες, ωστόσο, προσπάθειες παγιδεύουν τον ιό σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με την αρκετά μεγάλη διάδοση του σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι χρέος μας όλων μας, ως συνειδητοποιημένων και υπευθύνων πολιτών, εφαρμόζοντας τους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας να διαφυλάξουμε την όσο το επιτυχώς καλύτερη λειτουργικότητα του συστήματος υγείας στην χώρα μας, καθώς μία κατάρρευση του θα μπορούσε να σηματοδοτεί την καταστροφή.
Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα « ο κορονοϊός αντιμετωπίζεται με ισχυρή θέληση και αποφασιστικότητα, είμαστε όμως σε θέση να ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες και να τον αντιμετωπίσουμε?».
Ευριπίδης Ντίνας , φοιτητής